SENİN hasımlarına ismini bildiresin, milletler senin yüzünden titresinler
diye, keşke gökleri yarsan da insen,
2. ateşin tutuşturduğu çalılar gibi, ateşin kaynattığı sular gibi senin
yüzünden dağlar sarsılsa!
3. Sen, beklemediğimiz korkunç şeyleri yaptığın zaman indin, dağlar senin
yüzünden sarsıldı.
4. Çünkü eski zamandan beri kimse işitmedi, ve kulak duymadı, ve göz senden
başka bir Allah görmedi, bir Allah ki, kendisini bekliyen için işler.
5. Mesrur olup salâh işliyen adamı, senin yollarında seni ananları
karşılarsın; işte, sen öfkelendin, biz de suçlar işledik, çoktan beri onların
içindeyiz; ve biz kurtulur muyuz?
6. Çünkü hepimiz bir murdar gibi olduk, ve bütün salâh işlerimiz kirli
esvap gibidir; ve hepimiz yaprak gibi soluyoruz; ve bizi fesatlarımız yel gibi
alıp götürüyor.
7. Ve senin ismini çağıran, sana tutunmak için kendini uyandıran yok; çünkü
didarını bizden örttün, ve bizi fesatlarımızın elile bitirdin.
8. Ve şimdi, ya RAB, sen Babamızsın; biz balçığız, ve sen çömlekçimizsin; ve
hepimiz senin elinin işiyiz.
9. Ya RAB, çok öfkelenme, ve fesadı ebediyen anma; işte, yalvarıyoruz, bak,
hepimiz senin kavmınız.
10. Mukaddes şehirlerin çöl oldular, Sion çöl oldu, Yeruşalim bir virane.
11. Atalarımızın içinde sana hamdettikleri mukaddes ve güzel evimiz ateşle
yandı; ve hoşlandığımız yerlerin hepsi harap oldu.
12. Böyle iken de, ya RAB, kendini tutacak mısın? susacak mısın, ve bizi
çok alçaltacak mısın?